zondag 17 juli 2011

Doomkerke

Vrijdag 15 juli 2011

Ik reed naar Doomkerke om de wandeling van Pasar, daar omschreven als 'Bos en veld tussen Doomkerke en Kruiskerke' te doen, maar ter plaatse zag ik het bewegwijzerde 'parochieveld' wandelpad van 8.5 km, en koos daar voor, temeer dat ik bij m'n rondgang rond de parochiekerk ook het onlangs aangelegde 'Disveld' zag, wat ik ook nog wou doen.



Het werd een emotionele wandeling, misschien omdat ik ze alleen deed. Ik ben nogal een heftig denker als ik alleen ben, maar de omgeving hielp een beetje. Ik vermoed dat de beelden het wel verklaren.
De gps kent welgeteld één straat in Doomkerke, de Brandstraat.
De streek zou ik moeten kennen, net naast Maria-Aalter, op de grens tussen Oost- en West-Vlaanderen, maar van Doomkerke had ik nog nooit gehoord. Ik ben waarschijnlijk niet alleen, het is hier opvallend stil.

De kerk is ongeveer even groot als het volledige dorp en heeft een wel heel bijzondere toren.

verder na de klik



De basisschool naast de kerk heeft een bijzondere kunsttentoonstelling, ik noem het kunst onder weg. Blijkbaar een project van het ganse dorp want ik zal nog een en ander tegen komen.




De wandeling start tussen twee huizen in (nr 42 en 44), waar je langs het aangelegde Disveld passeert.
Een leuke kombinatie speeltuin, speelweide en natuureducatie.



een speels klimrek

een brug over het moeras


een kamer van het insectenhotel


nog een laatste blik op het dorp, en het bos in.



Het bord verwittigde voor het privaat karakter van het wandelpad, gelukkig, een eind verder lijk je over privé-eigendom te lopen.






What's in a name, de Vorte Bossen.








Heel kleine ingrepen om het pad wandelbaar te houden







Een aangelegde strook wilde bloemen.










Nieuwsgierige pony


Net voorbij een microbrouwerij.
De eerste tekenen van Vlaamse Devotie.


en nog meer kunst onderweg.




Een installatie van een jonge Nam June Paik.
Voor dit 'water te land' moest ik mij nog haasten om de achtergrond goed te hebben.



Behoorlijk veel last van hangjongeren


Riant landelijk wonen, het hek lijkt een kopie van Southfork Ranch.

En dan, midden de wandeling, totaal onverwacht, in het bos, in alle rust het meest bevreemdende dat ik tot nu toe op m'n wandelingen tegen kwam.







Ze mogen mij hier ook leggen. Langs een wandelpad, in alle rust tussen de bomen. Iedereen alle plaats, af en toe eens een bezoek van een passant.
Maar als het hun uit komt, mogen ze gerust nog een hele tijd wachten, ik heb geen haast.



Bij de begraafplaats is er ook een verlaten kapel.








Onmiddellijk naast dit heiligdom is er rechtstreeks kontakt met hierboven.


Ook uit gebruik geraakt, want het staat te koop/a vendre.

Prachtige militaire bouwwerken bij dit terrein.







Grazend vee, maar wat ze grazen is mij niet duidelijk, noch de juiste aard van het vee.



Dit is een mooi voorbeeld waarom ik de Vlaamse Devotie zo aandoenlijk mooi vind. Iemand bouwt een alles behalve bescheiden doening, maar wel met een Maria met kind kapelletje in het hek, mét besparend LED-lampje als update op de kaars.



Ik begin de naam Doomkerke meer te vatten.



Ik blijf kunst onderweg tegen komen, werkelijk het hele dorp heeft meegewerkt aan het project.




De verschijning is nakend.
Gruwelijke beelden binnenin.


Een eind verder een gelijkaardige kapel




Een boerderij zoals ik ze me herinner. Het huis, schuur en stallen in één langerecht volume. De woning iets opgewardeerd. Mét notelaar voor de deur.


Het dorpscentrum van Doomkerke.

Beoordeling: GGGGG

Boeiende wandeling, hoewel misschien niet iedereen zo gevoelig is voor de omgeving als ik.
Veel afwisseling tussen bos, open landschap, verharde en onverharde wegen.
De wandeling wordt vakkundig omgelegd waar het pad te drassig is.
Heel goed bewegwijzerd en van de nodige informatie voorzien.
Blijft bij: de ontdekking van de laaste rustplaats.

2 opmerkingen:

  1. Dag Luc
    Het is niet alles Prince wat de klok slaat ... Met veel plezier lees ik de schets van jouw wandeling.
    Soms rij ik met mijn mountainbike door deze platte boswegels. Die wandeling ken ik niet en ga ik zeker, bij wat zomers weer, verkennen met vrouw en kinderen.
    Dank voor de fijne tip.
    Groeten van Sven

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Luc,
    Die koeien dat zijn Galloways. Dit soort knappers worden in natuurgebieden heel vaak ingezet. Ze grazen nu makkelijk en zonder protest méér dan enkel gras.

    BeantwoordenVerwijderen

beoordeling

afstanden